به طور کلی 4 شیوه اصلی مونتاژ و نصب سازه فضاکار وجود دارد:
1- مونتاژ یکجای سازه فضاکار :
مونتاژ سازه فضاکار روی تراز زمین و نصب کال سقف (بصورت کامل) با جرثقیل یا جک های ساکن شده در میان سازه فضایی (HEAVY LIFTING).
سریعتر بودن و صرفه جویی در بافت و نصب سازه فضاکار از فواید این شیوه است.
2- مونتاژ قسمتهای سازه بصورت بلوک‌های مشخص.
پس از آن مونتاژ بلوک‌ها بهم در ارتفاع و با کمک رسانی جرثقیل.
این شیوه در مقایسه با شیوه پیشین سرعت کمتری دارد.
و در برخی از فرم های معماری محدودیت های خاص مختص به خودش را دارد.
3- مونتاژ پنجه‌ای(عنکبوتی) :
این شیوه از مونتاژ از اشکال بافت درجا حساب می‌شود.
غالبا قسمتهای عنکبوتی کوچک از تعدادی اندک اجزای لوله ای (اکثرا3 تا 5 المان) همچنین یک گره (گوی) ساخته شده است.
قسمت های عنکبوتی روی سطح زمین با هم مونتاژ شده.
به موقعیت صحیح خود در ارتفاع(با چرخ و قرقره یا جرثقیل های تقریبا سبکی) انتقال پیدا می‌کند.
بعد قطعه عنکبوتی در فاصله موردنظر از زمین به قسمت نصب شده از قبل شبکه سازه فضاکار (سقف اصلی) متصل می‌شود.
4- در زمان عملیات مونتاژ به دلیل کم کردن تغییر شکل سازه فضایی کامل نشده
در طول محور اصلی مجموعه شمع هایی موقت در سطوح و موقعیت های از قبل تعیین شده ای و تحت بارمرده نصب می‌شود.
و بعد از تمام شدن عملیات مونتاژ به دلیل انتقال تمام و کمال بارها به تکیه گاه های اصلی شمع های موقتی کم کم حذف می‌شوند تا سقف تغییر شکل طبیعی خودش را بدست آورد.
نصب و مونتاژ سازه فضاکار روی زمین
در جهان روش های زیادی برای راه‌اندازی سازه فضاکار وجود دارد که در اینجا به برخی از آنها می‌پردازیم. نصب در چند مرحله انجام می‌شود.
نصب روی زمین:
در مرحله اول، برخی از پایه های عضو پایینی با ثابت کردن میله ها به گره ها و محکم کردن پیچ ها در سوراخ های کره ارائه شده نصب می‌شوند.
سپس، اولین مورب‌ها با استفاده از همان روش بالا توضیح داده شد، سوار می‌شوند. بنابراین اولین چهار وجهی ایجاد می‌شود.
در نهایت، چهار وجهی دوم سوار می‌شود. و کره های اعضای بالایی توسط میله ها به هم متصل می‌شوند.
این دنباله تا زمانی که همه کره ها و میله های سازه نصب شوند، تکرار می‌شود.
بلند کردن سقف:
پس از مرحله نصب روی زمین، باید نصب بالای سر انجام شود.
سازه باید با طناب های نساجی با ظرفیت مناسب محکم شود.
.بلند کردن در دو مرحله انجام می‌شود:
ابتدا سازه به اندازه چند سانتی متر (اینچ) از زمین بلند می‌شود. و برای چند دقیقه آویزان نگه داشته می‌شود. تا عملکرد آن مشاهده شود. و تراز و صافی کامل آن بررسی شود.
در صورتی که در اولین باربری مشکلی وجود نداشته باشد، می‌توان عملیات بلندسازی و موقعیت یابی نهایی سازه را انجام داد.
اگر اندازه ساختار مانع از نصب در یک عنصر منفرد شود، باید توسط قطعات انجام شود.
روش های نصب تک تک قطعات مشابه مواردی است که در بالا توضیح داده شد.
فناوری ها و روش های نصب و مونتاژ سازه فضاکار در جهان
سازه فضاکار یک ساختار استاتیکی نامشخص است. که ترکیب میله‌های زیادی طبق قوانین خاصی دارد. سازه فضایی با دهانه بزرگ دارای روش‌های نصب و مونتاژ مختلفی است. که برخی از فناوری‌های نصب در سطح پیشرفته دنیا را ایجاد کرده است. که به روش بالا بردن انتگرال، روش بلند کردن انتگرال، روش جک انتگرال، روش لغزش زیاد و غیره تقسیم کرد.
روش بالا بردن انتگرال
روش بالا بردن انتگرال هنگامی کاربرد دارد که مونتاژ سازه فضاکار را می‌توان در محل یا خارج از زمین انجام داد. هنگام انتخاب اولی، قاب فضایی که در هوای بلند بالا می‌رود باید حدود 1 تا 2 متر جابجا یا بچرخد. و سپس در جای خود قرار گیرد. از آنجا که ستونها از طریق شبکه قاب فاصله هستند. تیرهای متصل به ستونها باید قطع شده و پس از اتمام بلند کردن شبکه ساخته شوند.
روش بلند کردن انتگرال
روش بلند کردن انتگرال روش بلند کردن کلی روش کلی بلند کردن به روش ساخت و ساز نصب تجهیزات بالابر روی ستون سازه فضایی برای بلند کردن قاب شبکه یا شکل کشویی ستون در هنگام بلند کردن قاب شبکه اشاره دارد. در این زمان، چارچوب شبکه می‌تواند به عنوان یک پلت فرم عملیاتی استفاده شود.
روش جک انتگرال
روش جک انتگرال سازه فضایی می‌تواند از ستون ساختاری اصلی به عنوان تکیه گاه جک استفاده کند. و همچنین می‌تواند یک تکیه گاه مخصوص یا پشته خوابیده را تنظیم کند. در این روش نصب و مونتاژ جک در زیر سازه فضاکار چیده شده است. برای جلوگیری از انحراف چارچوب فاصله باید اقدامات راهنمایی در فرایند جک زدن انجام شود. روش جک زدن برای نقاط پشتیبانی شده مناسب است. در فرآیند جک زدن، فقط می‌تواند بدون لغزش یا چرخش به صورت عمودی بالا بیاید.
روش لغزش به بالا
روش لغزش به بالا به روش نصب اشاره دارد که در آن واحد سازه فضایی به نوارهایی تقسیم می‌شود. که به نسبت موقعیت طراحی می‌لغزند. و از قبل روی ریل کشویی به یک سازه اصلی متصل می‌شوند. واحد را می‌توان بر روی زمین مونتاژ کرد. و با جرثقیل روی براکت بالا برد. در صورت ناکافی بودن ظرفیت تجهیزات یا عوامل دیگر، می‌توان آن را در یک واحد نواری با قطعات کوچک یا حتی قطعات روی پلت فرم مونتاژ در ارتفاع بالا مونتاژ کرد. عناصر نواری سازه فضاکار در حین لغزش از یک سر به انتهای دیگر می‌لغزند.
اجرای سازه فضایی
در زمان ساخت سازه فضاکار نصاب از قاب محکم فضایی با 6 عضو استفاده می‌کند. به این صورت که در اجرای سازه اجزای مورد نظرش را با اتصالات زاویه دار و گوی سازه فضاکار محکم کرده و پس از آن دیگر اشکال هندسی مورد نیاز ساخته و به قاب اولیه متصل می‌شوند. و در ادامه با یکی از روش های گفته شده سازه را در محل نصب می‌کند. داشتن پایه محکم و ساختار منظم از مزایای سازه فضاکار در زمان اجرا است.