1. خانه
  2. مقالات
  3. روش های مونتاژ و نصب سازه فضاکار کدامند؟

روش های مونتاژ و نصب سازه فضاکار کدامند؟

مقالات
مونتاژ سازه فضاکار

اجرا سازه فضاکار

امروزه سازه های فضاکار نقش مهمی در صنایع مختلف دارند. اجرای سازه های فضاکار در 4 روش صورت می گیرد. در این مقاله قصد داریم شما را با روش های مونتاژ سازه فضاکار آشنا کنیم.

روش مونتاژ یکجای سازه های فضاکار

در این روش مونتاژسازه فضاکار روی تراز زمین انجام می شود. نصب کامل سقف  به وسیله جرثقیل یا جک های ساکن در میان سازه فضایی انجام می شود. از فواید این روش می توان به سریع بودن و همچنین صرفه جویی در بافت سازه فضاکار اشاره کرد.

مونتاژ کردن قسمت های مختلف سازه به شکل بلوک های مشخص شده

مونتاژ و نصب بلوک ها بهم با استفاده از جرثقیل انجام می شود. این روش در مقایسه با روش قبلی سرعت کمتری دارد و در بعضی از موارد دارای محدودیت های خاصی است.

مونتاژ عنکبوتی یا پنجه ای

این روش نصب و مونتاژ یکی از انواع بافت در جا محسوب می شود. قسمت عنکبوتی کوچک اجزا تشکیل دهنده آن یک گره یا گوی و تعداد کمی اجزا لوله ای هستند. قسمت های عنکبوتی در روی سطح زمین با یکدیگر مونتاژ و نصب می شوند. در گام بعدی این قسمت ها به محل قرار گیری خود در ارتفاع مورد نظر منتقل می شوند.

در مرحله آخر این قطعه عنکبوتی به سازه فضاکاری که از قبل نصب شده متصل می شود.

مونتاژ در زمان عملیات برای تغییر شکل دادن به سازه های فضایی کامل نشده

در این روش در مسیر محور اصلی شمع هایی به صورت موقت نصب می شوند. پس از اتمام عملیات مونتاژ برای انتقال بارها به تکیه گاه اصلی شمع هی قرار داده شده حذف می شوند تا سقف بتواند تغییر شکل طبیعی خودش را به دست آورد.

مونتاژ و نصب سازه فضاکار روی زمین

امروزه روش های بسیار متعددی برای راه اندازی سازه های فضاکار وجود دارند در ادامه به معرفی چندین روش برای راه اندازی این سازه ها می پردازیم.

روش نصب روی زمین:

در این روش در ابتدا بعضی از پایه های عضو پایینی با ثابت کردن میله ها به گره ها و محکم کردن در سوراخ های تعبیه شده در کره نصب می شوند.

در گام بعدی اولین مورب ها سوار می شوند و یک چهروجهی به وجود می آید.

مرحله بعد به این صورت است که چهار وجهی دوم سوار می شود و کره هایی که در اعضای بالایی قرار دارند توسط میله ها به هم وصل می شوند. این دنباله تا زمانی ادامه پیدا می کند که تمامی کره ها و میله های سازه نصب شوند.

بلند کردن سقف

بعد از مرحله نصب سازه در روی زمین نوبت به نصب در بالای سر می رسد. در این روش سازه به وسیله طناب های نساجی با طرفیت های مناسب محکم می شوند.

بلند کردن به طور معمول در دو مرحله انجام خواهد شد:

در ابتدا سازه از زمین به اندازه چند سانتی متر فاصله داده می شود و آویزان نگه داشته می شود. سپس عملکرد آن مشاهده و صاف بودن و تراز بودن آن به طور کامل بررسی می شود.

اگر در اولین باربری هیچ مشکلی به وجود نیامد شما می توانید عملیات بلند کردن و موقعیت یابی نهایی سازه را انجام دهید. اگر اندازه ساختار از نصب یک عنصر منفرد جلوگیری کند باید این کار توسط قطعات انجام شود.

فناوری های اجرا و مونتاژ سازه فضاکار و اجرای آن

سازه های فضاکار دارای یک ساختار استاتیکی نامشخص هستند. برای اجرای سازه فضاکار باید چندین میله طبق یکسری قوانین خاص به یکدیگر متصل شوند. سازه هایی که داری دهانه های بزرگ هستند با استفاده از روش های مختلفی به یکدیگر متصل می شوند. از جمله این روش ها می توان به موارد روش های زیر اشاره کرد:

روش بالا بردن انتگرال

از این روش زمانی استفاده می شود که مونتاژ سازه در خارج یا روی زمین انجام شود. در انتخاب اول قاب فضایی که در هوا بالا می رود باید 1 تا 2 متر جابه‌جا شود و یا بچرخد. سپس در جای خود قرار می گیرد. ستون ها در این روش از طریق شبکه قاب فاصله هستند. بنابراین تیرهایی که به این ستون ها متصل هستند باید قطع شوند و  پس از بلند کردن شبکه ساخته شوند.

بلند کردن انتگرال

روش بلند کردن انتگرال به روشی گفته می شود که در آن ساخت و نصب تجهیزات بالابر روی ستون فضایی برای بلند کردن قاب شبکه و یا شکل کشویی ستون در زمان بلند کردن قاب شبکه اشاره دارد. در این هنگام از چهارچوب شبکه به عنوان پلت فرم عملیاتی استفاده می شود.

جک انتگرال

در روش جک انتگرال سازه فضایی از ستون های ساختاری اصلی به عنوان تکیه گاه جک استفاده می شود. علاوه براین می توان یک تکیه گاه مخصوص و یا یک پشته خوابیده را تنظیم کرد. در روش جک انتگرال، جک در قسمت زیر سازه فضاکار قرار می گیرد. برای جلوگیری از منحرف شدن چارچوب فاصله باید یک سرس اقدامات راهنمایی در قسمت فرایند جک زدن انجام شود. این روش برای نقاطی که پشتیبانی شده هستند مناسب است.  هنگام فرایند جک‌زدن فقط می تواند بدون انجام هیچ چرخش یا لغزشی بالا بیاید.

لغزش به بالا

در روش لغزش با بالا واحد سازنده سازه فضایی به نوارهایی تقسیم بندی می شود که با توجه به طراحی دچار لغزش می شوند. این نوارها از قبل در روی یک ریل به سازه اصلی متصل می شوند. واحد می تواند در روی زمین مونتاژ شود و با جرثقیل روی براکت بالا برده شود. در صورتی که ظرفیت تجهیزات یا عوامل دیگر کافی نباشند می توان آن را در واحد نواری با داشتن قطعات کوچک یا قطعات روی پلت فرم مونتاژ در ارتفاع بالا مونتاژ و نصب کرد. عناصر نواری سازه فضاکار در هنگام لغزش از یک طرف به طرف دیگر میلغزند.

اجرا سازه فضایی

در زمان ساخت سازه فضاکار نصاب از قاب های محکم فضایی که دارای 6 عضو هستند استفاده می کند. این عمل به این صورت انجام می شود که در اجرای سازه اجزا مورد نظر با استفاده از اتصالاتی که اصولا زاویه دار هستند و گوی سازه فضاکار محکم می شوند. در گام بعدی اشکال هندسی دیگر که مورد نیاز هستند به قاب اولیه وصل می شوند.

شرکت فضاسازه نقش جهان بهترین شرکت در زمینه فروش و نصب سازه های فضایی در سراسر کشور است.

 

 

Click to rate this post!
[Total: 1 Average: 5]
نوشته قبلی
سازه فضایی تاشو | کاربردهای سازه فضایی تاشو
نوشته بعدی
سازه کابل کشی بستی چیست؟